Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΚΟΜΠΙΝΤΙΜΠΟΥ




Όλα ξεκίνησαν ένα απόγευμα του 1982, όταν αντί να διαβάσουν τρεις φίλοι, αποφάσισαν να φτιάξουν ένα γρουπ.
Επόμενο βήμα ήταν το Σεπτέμβριο του 1984 η ενοικίαση ενός μισοσακατεμένου σπιτιού στο Φάληρο που μετατράπηκε με τη βοήθεια αυγοθηκών σε studio. Οι Παρανυχίδες ήταν ήδη πραγματικότητα. Τα μέλη του γκρουπ ήταν ο Μιχάλης Καραγιάννης (τύμπανα), ο Αν­τρέας Βατίστας (κιθάρες), ο Παντελής Κού­κης (φωνητικά) και ο Νίκος Ζηλάκος (ηλ. μπάσο).
Τον Δεκέμβρη του 1985 ηχογραφούν το «ένα μυστι­κό στο τέλος» για τη συλλογή «Συνταγή αντί θανάτου».  Live στο Σκιάχτρο (από τα ελάχιστα Live States της εποχής) και σε διάφορες βραδιές σε θέατρα του ΠΕΙΡΑΙΑ.
Η μουσική  από τότε είχε έντονα δυναμικό χαρακτήρα βασισμέ­νη σε στίχους με στοιχεία πρόζας και αυτο­σχεδιασμού.
Το χειμώνα του 1986 αποχωρεί το μπάσο και οι τρεις πρώτοι  ο Μιχάλης Καραγιάννης (τύμπανα – κρουστά – ήχοι ), ο Αν­τρέας Βατίστας (κιθάρες – φωνητικά - ήχοι ), ο Παντελής Κού­κης (φωνή – κρουστά – ήχοι ) φτιάχνουν τους Γκομπιντίμπου. Στη νέα δουλειά γί­νεται εντονότερη η ελεύθερη σύνθεση και απόδοση των τραγουδιών.
«Η μουσική μας πηγάζει μέσα από ένα αυθορ­μητισμό που δεν κλείνεται σε κοινότυπες φόρμες αλλά εκφράζεται με κάποιες ιδιό­μορφες βάσεις που συμπληρώνονται με τον αυτοσχεδιασμό. Η ιδιομορφία της μουσικής μας οφείλε­ται στον τρόπο σκέψης μας για τη μουσική καθώς και στον τρόπο έκφρασης μέσα απ' αυτήν. Τα συναισθήματα που θέλουμε να δώσουμε  στον ακροατή είναι έντονα και πολυδιάστατα. Προσπαθούμε να διεισδύσουμε μέσα σ' αυτόν κάνοντάς τον να γνω­ρίσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις».
Οι περισσότερες μέχρι τότε εμφανίσεις έγιναν στο Σκιάχτρο και αρκετές μέσα στα πλαίσια των πειραματικών βραδιών που οργάνωσε εκεί το φανζίν «TRANSPORΤ».
Η μουσική των Gobidibu είναι σαφώς προκλητική και δύστροπη. Η φωνή απαγγέλλει περνώντας απ' όλα τα ύψη, τα βάθη και τις ηχητικές δυνατότητες χωρίς να πέφτει ποτέ σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη αρμονική σειρά.
Ο λόγος δραματικός - θεατρικός με στίχους κατεστραμμένους – ντανταϊστικούς - με λέξεις βγαλμένες με σύμφωνα και τονισμούς που μοιάζουν με χτυπήματα κρου­στών, με φωνές αντίφαση στον ίδιο το λό­γο. Τα όργανα παράλληλα βρίσκονται σ' ένα πολύπλοκο ρυθμικό και τονικό ρεύμα που πότε βγαίνει σαν θόρυβος πότε σαν συγκεκριμένο hard - beat.   To ροκ έρχεται σε κύματα που εξαφανίζονται σ’ ένα πέλαγος ήχων.  
Οι πειραματισμοί είναι προσανατολι­σμένοι στην ευρύτερη δυνατή χρήση των μουσικών οργάνων και της φωνής.  Το  free παίξιμο των ντραμς, οι σαρωτικοί ήχοι της κιθάρας και οι απερίγραπτοι τόνοι της φω­νής δημιουργούν το ανατρεπτικό σύνολο.
Η ατμόσφαιρα είναι άγρια και συχνά ε­φιαλτική για τους μουσικά  καθησυχασμένους ακροατές. Οι Gobidibu έτρεχαν σε άγνωστες και επικίνδυνες περιοχές.
Οι Γκομπιντίμπου τον Οκτώβριο του 1988 πρόσθεσαν ξανά το μπάσο με το Νίκο  Ζηλάκο και πλήκτρα το Νίκο Μόσχο. Το νέο αυτό σχήμα δεν έχει αφήσει τίποτε άλλο παρά μόνο αναμνήσεις στον κάθε  ένα από εμάς.
Οι Γκομπιντίμπου το Μάιο του 1989 σίγησαν.
Ο Μιχάλης με τον Ανδρέα δεν σταμάτησαν να παίζουν μαζί.
Σήμερα στους http://www.badmathematics.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου